پيری برای جمعی سخن میراند... 

لطيفه ای برای حضار تعریف کرد همه دیوانه وار خندیدند.

بعد از لحظه ای او دوباره همان  لطيفه  را گفت و تعداد کمتری از حضار خندیدند.
او مجدد  لطيفه را تکرار کرد تا اینکه دیگر کسی در جمعیت به آن  لطيفه نخندید.

او لبخندی زد و گفت:
 وقتی که نمیتوانید بارها و بارها به  لطيفه ای  یکسان بخندید،

پس چرا بارها و بارها به  گریه و افسوس خوردن در مورد مسئله ای مشابه ادامه میدهید؟ 

گذشته را  فراموش کنيد و به جلو نگاه کنيد.